Een hommage aan de hogeschooldocent
maandag, februari 7th, 2011In 1947 schreef Albert Camus zijn roman De Pest. In de havenstad Oran in Algerije vindt de bewoner van een appartementengebouw, de arts Bernard Rieux, op een dag een dode rat. Hij vertelt het de conciërge die direct zegt: dit kan niet, er zijn hier geen ratten, dus ook geen dode ratten. Iemand moet die dode rat hier hebben neergelegd. De volgende dag vindt de arts drie dode ratten en de conciërge heeft dezelfde reactie. De eerste menselijke reactie is ontkenning dat er iets mis is. Het is afweer tegen naderend onheil. Snel daarna blijken er in de stad veel meer dode ratten te zijn maar mensen die sterven. Iedere week meer. In het begin reageren de autoriteiten bagatelliserend. De reacties die daarna volgen zijn bekende patronen. Maar Camus geeft hoop. Er is een groep burgers rond de arts Rieux. In de traditie van het Europees humanisme en wetenschappelijk onderzoek treedt de arts handelend op. Hij let op de feiten, neemt ze nauwkeurig waar, onderzoekt ze, zorgt voor hygiëne, zorgt voor voorlichting en preventie. Het zijn activiteiten waarmee de verspreiding van de pestbacil wordt bestreden. De mens die onderzoekt, redelijk nadenkt en verstandig reageert bereikt het meeste. Dat is het optimistische mensbeeld dat Camus ons voorhoudt. Ik moest onwillekeurig denken aan de overeenkomsten met een hogeschool. Ook de docenten van de hogescholen willen dat onze studenten gevoed met wetenschappelijke kennis en onderzoeksvaardigheden handelingsbekwaam worden. (more…)